۱۳۹۰ آذر ۳۰, چهارشنبه

President of Afghanistan: Hamid Karzi








Early life:

Karzai was born on 24 December 1957 in the Karz area of KAndahar City in southern Afghanistan. He is an ethnic Pashtun. His father, Abdul Ahad Karzi, served as the Deputy Speaker of the Parliament during the 1960s. His grandfather, Khair Mohammad Khan, had served in the 1919 Afghanistan's War of Independence. Hamid Karzi's family were strong supporters of ZAhir Shah, the last Kind of Afghanistan.
Hamid Karzi attended MAhmood Hotaki Elementary School in Kandahar and Sayed JAmaluddin Afghani in Kabul. He graduated from Habiba High School in 1976. From 1979 to 1983, Karzai took a postgraduate course in political science atHimachal Pradesh University in Shimla, Himachal Pradesh, India. He is well versed in several languages, including his native language which is Pashtoas well as Dari (persian), Hindi, Urdo English and French.

Early career:

After obtaining his Master's degree in India he moved to neighboring Pakistan to work as a fundraiser for the anti-communist mujahideen during the 1980s. The Mujahideens were backed by the United States, Pakistan, Saudi Arabia and Iran, and Karzai was a secret contact for the U.S. CIA at the time.

Following the withdrawal of the Soviet's, Hamid Karzai returned to Afghanistan in early October to assist in the Mujahideen victory in Tarinkot. Hamid Karzai assisted in rallying Polpalzai Durrani tribes to oust the regime from the city as well as helped negotiate the defection of five hundred of Dr. Najib's forces.
When Najibullah's Soviet-backed governmemt collapsed in 1992, the Peshawar Accords agreed upon by the Afghan political parties established the Islamic State of Afghanistan and appointed an interim government to be followed by general elections. Karzai accompanied the first mujahideen leaders into Kabul in 1992 following the Soviet withdrawal. He served as Deputy Foreign Minister n the government of Burhanuddin Rabbani.
When the Taliban emerged in the mid 1990s, Karzai initially recognized them as a legitimate government because he thought that they would stop the violence and corruption in his country. He was asked by the Taliban to serve as their ambassador but he refused. He lived in Pakistan as among the Afghan refugees where he worked to reinstate former Afghan King Zahir.


During President:


Hamid Karzai born 24 December 1957) is the current president of afghanistan; taking office on 7 December 2004. He became a dominant political figure after the removal of the Taliban regime in late 2001.During the December 2001 International Conference od Afghanistanin Germany, Karzai was selected by prominent Afghan political figuresto serve a six month term as Chairman of the interirn Administration.
He was then chosen for a two year term as Interian President during the 2002 Loya jirga (grand assembly) that was held in Kabul, Afghanistan . After the 2004 presidential election , Karzai was declared winner and became President of the Islamic Republic of Afghanistan. He won a second five-year-term in the 2009 presidential election.


تعداد نفرات ارتش افغانستان به یکصد و هشتاد هزار نفر رسید

تعداد نفرات ارتش افغانستان به یکصد و هشتاد هزار نفر رسید
ژنرال ظاهر عظیمی، سخنگوی این وزارت به خبرنگاران گفت که برنامه وزارت دفاع در زمینه استخدام سربازان ارتش، از برنامه ای که از قبل تعیین شده بود جلو است و انتظار می رود که روند استخدام نیروهای ارتش، تا پنج ماه پیش تر از زمان موعود تکمیل شود.
براساس تعهدی که دولت افغانستان با جامعه جهانی دارد، افغانستان باید تا ماه اکتبر سال ۲۰۱۲، یکصد و نود و پنج هزار سرباز ارتش داشته باشد.
اما وزارت دفاع افغانستان می گوید که براساس برآوردها، این رقم تا بهار سال جدید خورشیدی تکمیل خواهد شد.
افغانستان پس از سقوط حاکمیت طالبان، برنامه ایجاد نیروی ارتش را تقریبا از صفر آغاز کرد.
ارتش پیشین افغانستان در نتیجه جنگ های داخلی آسیب دیده بود و علاوه بر این، تمامی سلاح های مورد استفاده این نیروها، سلاح های روسی بود که براساس برنامه جدید، سربازان ارتش باید با سلاح مدرن مورد استفاده ناتو مجهز می شدند.
در آستانه خروج نیروهای ناتو از افغانستان، تقویت نیروهای ارتش و پلیس این کشور برای تامین امنیت درازمدت افغانستان اهمیت حیاتی دارد.
اما وزارت دفاع افغانستان می گوید که برنامه تجهیز نیروهای ارتش، برخلاف روند استخدام این نیروها، قناعت بخش نبوده است.
ژنرال عظیمی گفت که سربازان ارتش در بخشهای مختلف افغانستان با کمبود امکانات و تجهیزات نظامی روبرو هستند.
افغانستان پیش بینی کرده است که برای تامین امنیت این کشور در نبود نیروهای خارجی، به دوصد و چهل هزار سرباز ارتش نیاز است که این رقم باید تا قبل از پایان سال ۲۰۱۴ میلادی، زمانی که نیروهای ناتو از افغانستان بیرون می شوند، تکمیل شود.
با این حال، برخی گزارشها از افزایش فرار سربازان ارتش از صفوف این نیروها حکایت دارد که می تواند چالشی سر راه ایجاد ارتش دوصد و چهل هزار نفری تا سال ۲۰۱۴ تلقی شود.

گفتگو های صلح با طالبان: چرا دولت افغانستان نگران است؟



جاوید لودین، معاون سیاسی وزارت خارجه افغانستان (روز دوشنب 28 قوس، ۱۹ دسامبر ) در یک نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد که برای بحث روی مسایل افغانستان درمقر این سازمان در نیویورک برگزار شد گفت که علی الرغم حملاتی که طالبان انجام می‌دهند دولت این کشور مصمم به تلاش برای مصالحه است.
آقای لودین به جلسه شورای امنیت سازمان ملل گفته است که کشورش معتقد است که تاسیس یک دفتر رابط طالبان در خارج از این کشور می تواند برای روند مصالحه مفید باشد.
در همین رابطه آقای لودین گفت که وی در اجلاس شورای امنیت بر همکاری منطقه در موفقیت روند صلح تاکید کرد.
اما تلاش های که ظاهرا در چند سال اخیر از سوی دولت افغانستان برای مصالحه با طالبان انجام می‌شود تا چه حدی جدی است؟ آیا ائتلاف موجود در دولت افغانستان در مصالحه با طالبان و مخالفان حکومت یکصدا است؟ آیا شورای عالی صلح که رئیس آن چندی پیش در یک حمله انتحاری ظاهراً توسط یک پیام آور طالبان به قتل رسید واقعا گامهای جدی را در باز کردن مجرای گفتگو های صلح با طالبان انجام داده است؟ آیا مقامات در دولت افغانستان از مذاکره با طالبان به عنوان یک شعار استفاده می کنند یا اینکه واقعا ٌ عقیده دارند که بدون کنار آمدن با طالبان نمی توان به صلح دست یافت؟
اگر چنین است اکنون که طبق برخی از گزارشها آمریکایی ها خود به نوعی شاید بتوان گفت ابتکار عمل را در دست گرفته و وارد مذاکرات مستقیم با طالبان شده اند و در همین چارچوب، مساله تاسیس یک دفتر نمایندگی طالبان در یک از کشور های منطقه مطرح است چرا به نظر می رسد که دولت افغانستان نگرانی هایی دارد؟ در گذشته دولت افغانستان همواره پاکستان و سازمان اطلاعات نظامی این کشور را متهم می کرد که مانع مذاکرات آنها با طالبان می شود. اما اکنون که مقامات آمریکایی در ظاهر امر موفق به برقراری تماس مستقیم با طالبان شده اند، چرا مقامات افغان تلاش دارند در برابر این ابتکار عمل به اصطلاح مانع تراشی کنند.
 یکی از دلایل این نگرانی مقامات افغان این باشد که مذاکرات آمریکایی‌ها با طالبان شاید بدون حضور آنها انجا شود. ولی دولت افغانستان خود تا کنون در عمل برنامه مشخصی برای مذاکره طالبان ارایه نکرده است.
ملا عبدالسلام ضعیف از مقامات ارشد رژیم طالبان و سفیرسابق افغانستان در اسلام آباد با آنکه در مورد آمادگی قطر برای باز گشایی دفتر طالبان و مذاکرات مستقیم میان آمریکایی‌ها و طالبان ابراز شک و تردید می‌کند می‌گوید: "دولت افغانستان نیاز به صلح را درک می‌کند و در ظاهر امر نشان می‌دهد که برای صلح تلاش می‌کند، تدویر لویه جرگه اخیر و تشکیل کمیسیون صلح بیانگر این مساله است اما دولت تا کنون نشان نداده که یک دستور کار و استراتژی مشخصی برای برنامه مصالحه دارد."
به گفته وی "وقتی دولت توانایی آنرا ندارد تا در این زمینه دست به ابتکار عمل بزند نباید مانع چنین ابتکارر شود. هر کسی که دست به ابتکار در این زمینه می زند باید از آن استقبال کرد و نه باید مانع آن شد. "
مقامات افغان اخیرا گفته اند که دولت این کشورآماده است که در یکی از کشور های اسلامی با مخالفان مسلح خود گفت و گو کند. اما بشرطی که کشور میزبان این مذاکرات را دولت افغانستان مشخص کند. ترکیه و عربستان سعودی از کشور هایی است که مقامهای افغان، علاقه دارند دفتر رابط طالبان در آن تاسیس شود.
آقای ضعیف مشخص کردن کشور میزبان از سوی دولت افغانستان را یک دسیسه می‌خواند و می‌ گوید "این مربوط طالبان است که در کجا می‌خواهند آدرس داشته باشند و بر چه کسی می خواهند اعتماد کنند. آدرس طالبان باید در جایی باشد که محدودیتی بر آنها اعمال نشود و بتوانند حرف خود را بدون ترس و فشار بگویند. دولت افغانستان نباید راه تفاهم را محدود کند بلکه آنرا باید تضمین کند"
اما چرا دولت افغانستان نگران این تلاشهاست که گفته شده ظاهرا به رهبری آمریکایی ها صورت می‌گیرد ؟
سید جلال کریم نامزد که در زمان حاکمیت طالبان چند بار به عنوان میانجی صلح میان نیروهای اتحاد شمال برهبری احمد شاه مسعود و طالبان فعال بود، نگرانی دولت افغانستان را به جا می‌داند و می‌گوید: "دولت افغانستان حق دارد نگران باشد. زیرا هرگونه مذاکرات صلح با طالبان باید برهبری دولت افغانستان انجام شود قوای خارجی نیز می توانند به عنوان بخشی ازجنگ جاری در این مذاکرات شریک باشد اما طرف اصلی و اساسی این روند باید دولت افغانستان باشد."
اما گفته می‌شود که برخی از حلقات در دولت افغانستان به هیچگونه گفتگو و معامله صلح با طالبان معتقد نیستند و از همین رو با وصف مصرف میلیونها دلار کمک جامعه جهانی که برای پیشبرد تلاشهای صلح در دسترس دولت افغانستان قرار داده شده، این روند همواره در حد یک شعار فریبنده از سوی دولت افغانستان مطرح بوده و از این حد
سید جلال کریم
در داخل دولت افغانستان عناصری هستند که منافع شانرا در تضاد با مصالحه با طالبان می بینند
سید جلال کریم بر این عقیده است که "در داخل دولت افغانستان عناصری هستند که منافع شانرا در تضاد با مصالحه با طالبان می بینند و با روند مصالحه با طالبان مخالفت می‌کنند و رییس جمهور کرزی باید مانع مخالفت آنها با این این روند شود؛ زیرا خود رییس جمهور کرزی همواره بر ضرورت مصالحه تاکید کرده است."
دولت افغانستان تلاش دارد برای ایجاد زمینه های مذاکرات رو در دو با طالبان همکاری کشور های منطقه از جمله عربستان سعودی را جلب کند.
در این رابطه سید جلال کریم معقتد است که "کشور هایی مثل عربستان سعودی، قطر یا ترکیه می توانند در این راه همکاری کنند و به عنوان میزبان و فراهم کننده زمینه مذاکرات عمل کنند اما این روند باید از سوی خود افغانها پیش برده شود."
سید جلال کریم پیشنهاد می‌کند که "دولت افغانستان برای تسریع این روند به یک میانجی نیاز دارد که هم برای دولت و هم برای طالبان قابل قبول باشد و بتواند در گام اول اعتماد میان طرفین را ایجاد کند و در مرحله دوم زمینه برای مذاکرات رو دو رو میان دولت و طالبان را فراهم کند."
چنین میانجی به گفته وی می تواند بین دولت و طالبان به عنوان یک سفیر صلح عمل کند. این میانجی باید شرایط هر دو طرف برای مصالحه را مشخص کند و زمینه ای را فراهم کند که دو طرف به حل اختلافات شان نزدیک شده و حد اقل در مرحله اول مذاکرات غیرمستقیم را آغاز کرده و در نهایت آماده مذاکرات مستقیم شوند.
به نظر می رسد که با گذشت هر روز فرصت برای آغاز عملی و پیروزی روند مصالحه در افغانستان محدود اتر می شود نیروهای خارجی اعلام کرده اند که تا دو سال دیگر افغانستان را ترک میکنند و اگر این تلاشها ها کماکان در حرف باقی بماند ،افغانهاحق دارند نگران آینده کشور شان باشند



۱۳۹۰ آذر ۲۷, یکشنبه

Realsim and Nepotism

Realism

Realism, Realist or Realistic are terms that describe any manifestation of philosophical realism, the belief that reality exists independently of observers, whether in philosophy itself or in the applied arts and sciences. In this broad sense it is frequently contrasted with Idealism.

Nepotisim
Nepotism is favoritism granted to relatives or friends regardless of merit.[1] The word nepotism is from the Latin word nepos, nepotis (m. "nephew"), from which modern Romanian nepot, Italian nipote and Catalan
nebot "nephew" or "grandchild" are also descended

.